قرار تأمین کیفری اطفال و نوجوانان در قانون آیین دادرسی کیفری

در قانون آیین دادرسی کیفری به طور کلی سه قرار تأمین برای اطفال و نوجوانان پیش بینی شده است که عبارتند از:

1. قرار اخذ کفیل برای نوجوانان
2. قرار وثیق برای نوجوانان
3. قرار نگهداری موقت برای اطفال

در اینجا با توجه به اهمیت قرار اخیر (یعنی قرار نگهداری موقت) مختصر نکاتی را بیان می نماییم.

قرار نگهداری موقت در مورد اطفال و نوجوانان

قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ از قراری با نام نگهداری موقت که در واقع، قرار بازداشت موقت است سخن به میان آورده است. تفاوت قرار نگهداری موقت با قرار بازداشت موقت بزرگسالان آن است که نتیجۀ قرار نگهداری موقت، اعزام متهم به کانون اصلاح و تربیت است. در حالی که نتیجۀ قرار بازداشت موقت، اعزام متهم به زندان است.

سوالی که مطرح می­شود آن است که اگر نوجوانی که برای او قرار نگهداری موقت صادر شده در جریان تحقیقات مقدماتی سن او از هیجده سالگی تجاوز نماید، آیا محل نگهداری او از کانون اصلاح و تربیت به زندان تغییر خواهد کرد یا خیر؟ در پاسخ باید گفت از تبصرۀ ۲ مادۀ ۳۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری می­توان اینگونه نتیجه گرفت که چون تغییر سن در حین رسیدگی، موجب تغییر مرجع رسیدگی نمی­شود، بنابراین محل نگهداری نیز تغییر نمی­کند. اما در مقابل نیز می­توان گفت که قیاس مرجع رسیدگی با محل نگهداری متهم، قیاس مع الفارق است، زیرا کسی که از سن هیجده سالگی تمام خارج شود، از لحاظ شرایط فکری و عقلانی و رفتاری، با کسی که در سنین نوجوانی است متفاوت است و با علم به این تفاوت، نمی­توان او را در محل نگهداری اطفال و نوجوانان نگهداری کرد. بنابراین، محل نگهداری اینان پس از رسیدن به سن نوزده سال و بالاتر، زندان خواهد بود نه کانون اصلاح و تربیت. به نظر می­رسد این توضیح قابل دفاع باشد.

شایان ذکر است از آنجایی که به دلالت تبصرۀ مادۀ۲۸۷ قانون آیین دادرسی کیفری آثار و احکام قرار بازداشت موقت در مورد قرار نگهداری موقت نیز جاری است، بنابراین، رعایت مهلت­های بازبینی(یکماهه و دو ماهه) و حقوق متهم در مورد این قرار باید رعایت شود.

برگرفته از کتاب آیین رسیدگی در دادسرا “علی مهاجری”

توسط وکیل پایه یک دادگستری: “مصطفی محمدی”

منبع وکیل سرا www.vakilsara.ir کپی برداری بدون ذکر منبع ممنوع بوده و در صورت مشاهده پیگیری میشود .